生查子（长恨涉江遥）

生查子（长恨涉江遥）原文：

春巷夭桃吐绛英，
忽地眼皮开放，似一竿风外酒旗忙。不向竹溪翠影，决恋着花市清香。我舞袖拂开三岛路，醉魂飞上五云乡。甘心致仕，自愿归休，欧阳浩气，浇灌吟怀，不求名，不求利，虽不一箪食一瓢饮，我比颜回隐迹只争个无深巷。叹人生碌碌，羡尘世苍苍。小生却则酒肆之中，饮了几杯。
应该说，写作之初，白居易至少在主观上是同意陈鸿的“惩尤物、窒乱阶”之说的，后来在《新乐府》的《李夫人》、《古家狐》中还重复强调了“尤物惑人”、“狐媚害人”的主题，明确宣扬性爱之为害，但是又承认“人非木石皆有情”，性爱是消灭不了的，所以解决问题的途径只好是“不如不遇倾城色”。但在《长恨歌》的实际写作当中，他又服从了民间爱情故事所表达的人类的向美本能和情感欲望。这样，整个故事便具有了更为深刻复杂的涵义：既写了真美，又写了真恶，并将两者直接联系在一起；《丽情集》本《长恨歌传》有一段话：叔向母曰：“甚美必甚恶。”李延年歌曰：“倾国复倾城。”此之谓也。这段话大概可以代表中唐士人对这一问题的最后思考。白居(...)
这是他个人的不幸，更是时代(...)
上帝昏乱背离常道，下民受苦多病辛劳。说出话儿太不像样，作出决策没有依靠。无视圣贤刚愎自用，不讲诚信是非混淆。执政行事太没远见，所以要用诗来劝告。　　天下正值多灾多难，不要这样作乐寻欢。天下恰逢祸患骚乱，不要如此一派胡言。政令如果协调和缓，百姓便能融洽自安。政令一旦坠败涣散，人民自然遭受苦难。　　我与你虽各司其职，但也与你同僚共事。我来和你一起商议，不听忠言还要嫌弃。我言切合治国实际，切莫当做笑话儿戏。古人有话不应忘记，请教樵夫大有裨益。　　天下近来正闹灾荒，不要纵乐一味放荡。老人忠心诚意满腔，小子如此傲慢轻狂。不要说我老来乖张，被你当做昏愦荒唐。多行不义事难收场，不可救药病入膏肓。　　老天近来已经震怒，曲意顺从于事无补。君臣礼仪都很混乱，好人如尸没法一诉。人民正在呻吟受苦，我今怎敢别有他顾。国家动乱资财匮乏，怎能将(...)
皆：都。
我和那海棠最亲，羡的是柳叶眉颦，喜的是桃花喷火，爱的是竹叶如云。四般儿都值的几文，则被你央煞俺穷民。
看着香香还想她！
岩穴中虎恶由人探，饱暖外身轻体自安。我将智养做愚，饥忍住饿。(...)
皆：都。

生查子（长恨涉江遥）拼音解读：

chūn xiàng yāo táo tǔ jiàng yīng ，
hū dì yǎn pí kāi fàng ，sì yī gān fēng wài jiǔ qí máng 。bú xiàng zhú xī cuì yǐng ，jué liàn zhe huā shì qīng xiāng 。wǒ wǔ xiù fú kāi sān dǎo lù ，zuì hún fēi shàng wǔ yún xiāng 。gān xīn zhì shì ，zì yuàn guī xiū ，ōu yáng hào qì ，jiāo guàn yín huái ，bú qiú míng ，bú qiú lì ，suī bú yī dān shí yī piáo yǐn ，wǒ bǐ yán huí yǐn jì zhī zhēng gè wú shēn xiàng 。tàn rén shēng lù lù ，xiàn chén shì cāng cāng 。xiǎo shēng què zé jiǔ sì zhī zhōng ，yǐn le jǐ bēi 。
yīng gāi shuō ，xiě zuò zhī chū ，bái jū yì zhì shǎo zài zhǔ guān shàng shì tóng yì chén hóng de “chéng yóu wù 、zhì luàn jiē ”zhī shuō de ，hòu lái zài 《xīn lè fǔ 》de 《lǐ fū rén 》、《gǔ jiā hú 》zhōng hái zhòng fù qiáng diào le “yóu wù huò rén ”、“hú mèi hài rén ”de zhǔ tí ，míng què xuān yáng xìng ài zhī wéi hài ，dàn shì yòu chéng rèn “rén fēi mù shí jiē yǒu qíng ”，xìng ài shì xiāo miè bú le de ，suǒ yǐ jiě jué wèn tí de tú jìng zhī hǎo shì “bú rú bú yù qīng chéng sè ”。dàn zài 《zhǎng hèn gē 》de shí jì xiě zuò dāng zhōng ，tā yòu fú cóng le mín jiān ài qíng gù shì suǒ biǎo dá de rén lèi de xiàng měi běn néng hé qíng gǎn yù wàng 。zhè yàng ，zhěng gè gù shì biàn jù yǒu le gèng wéi shēn kè fù zá de hán yì ：jì xiě le zhēn měi ，yòu xiě le zhēn è ，bìng jiāng liǎng zhě zhí jiē lián xì zài yī qǐ ；《lì qíng jí 》běn 《zhǎng hèn gē chuán 》yǒu yī duàn huà ：shū xiàng mǔ yuē ：“shèn měi bì shèn è 。”lǐ yán nián gē yuē ：“qīng guó fù qīng chéng 。”cǐ zhī wèi yě 。zhè duàn huà dà gài kě yǐ dài biǎo zhōng táng shì rén duì zhè yī wèn tí de zuì hòu sī kǎo 。bái jū (...)
zhè shì tā gè rén de bú xìng ，gèng shì shí dài (...)
shàng dì hūn luàn bèi lí cháng dào ，xià mín shòu kǔ duō bìng xīn láo 。shuō chū huà ér tài bú xiàng yàng ，zuò chū jué cè méi yǒu yī kào 。wú shì shèng xián gāng bì zì yòng ，bú jiǎng chéng xìn shì fēi hún xiáo 。zhí zhèng háng shì tài méi yuǎn jiàn ，suǒ yǐ yào yòng shī lái quàn gào 。　　tiān xià zhèng zhí duō zāi duō nán ，bú yào zhè yàng zuò lè xún huān 。tiān xià qià féng huò huàn sāo luàn ，bú yào rú cǐ yī pài hú yán 。zhèng lìng rú guǒ xié diào hé huǎn ，bǎi xìng biàn néng róng qià zì ān 。zhèng lìng yī dàn zhuì bài huàn sàn ，rén mín zì rán zāo shòu kǔ nán 。　　wǒ yǔ nǐ suī gè sī qí zhí ，dàn yě yǔ nǐ tóng liáo gòng shì 。wǒ lái hé nǐ yī qǐ shāng yì ，bú tīng zhōng yán hái yào xián qì 。wǒ yán qiē hé zhì guó shí jì ，qiē mò dāng zuò xiào huà ér xì 。gǔ rén yǒu huà bú yīng wàng jì ，qǐng jiāo qiáo fū dà yǒu bì yì 。　　tiān xià jìn lái zhèng nào zāi huāng ，bú yào zòng lè yī wèi fàng dàng 。lǎo rén zhōng xīn chéng yì mǎn qiāng ，xiǎo zǐ rú cǐ ào màn qīng kuáng 。bú yào shuō wǒ lǎo lái guāi zhāng ，bèi nǐ dāng zuò hūn kuì huāng táng 。duō háng bú yì shì nán shōu chǎng ，bú kě jiù yào bìng rù gāo huāng 。　　lǎo tiān jìn lái yǐ jīng zhèn nù ，qǔ yì shùn cóng yú shì wú bǔ 。jun1 chén lǐ yí dōu hěn hún luàn ，hǎo rén rú shī méi fǎ yī sù 。rén mín zhèng zài shēn yín shòu kǔ ，wǒ jīn zěn gǎn bié yǒu tā gù 。guó jiā dòng luàn zī cái kuì fá ，zěn néng jiāng (...)
jiē ：dōu 。
wǒ hé nà hǎi táng zuì qīn ，xiàn de shì liǔ yè méi pín ，xǐ de shì táo huā pēn huǒ ，ài de shì zhú yè rú yún 。sì bān ér dōu zhí de jǐ wén ，zé bèi nǐ yāng shà ǎn qióng mín 。
kàn zhe xiāng xiāng hái xiǎng tā ！
yán xué zhōng hǔ è yóu rén tàn ，bǎo nuǎn wài shēn qīng tǐ zì ān 。wǒ jiāng zhì yǎng zuò yú ，jī rěn zhù è 。(...)
jiē ：dōu 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

皆：都。
这是一首送别词。 起拍“水是”、“山是”两句，含意丰富，启人遐想。词人把明澈的水流比喻为美人的眼波，把青黛的山峦喻为美人的眉峰，极言浙东山水的漂亮可爱。同时，也可以理解为词人对鲍浩然心事的设想：波光漾动的流水是他心上人的眼波，脉脉传情；青黛的山峦是心上人的眉峰，因思念自己而满怀愁怨，眉头都蹙起来了。词人通过这一设想来写出了鲍浩然“之浙东”的心切。与此相应，上片结句“眉眼盈盈处”也可以有两层理解：一是鲍浩(...)

相关赏析

春莺留弱羽。更渍蔷薇露。莫取落英餐。留供醉眼看。
咏江南
真个一个好小姐。你把那绣球儿抛与我罢。姐姐，你看兀那两个，穿的锦绣衣服，不强如那等穷酸饿醋的人也。梅香，你那里知道也。
绿杯红袖趁重阳，

作者介绍

罗见麟 罗见麟，番禺人。明世宗嘉靖二十二年（一五四三）举人，官沛县知县。事见清道光 《广东通志》卷七四。